Lovehate

The Night of the Hunter

(1955)

Prvi i jedini film koji je režirao Charles Laughton, standarni amerikana-gotik snimljen na način kako bi to uradili nemački ekspresionisti. Namerno je urađen u crno-beloj tehnici, u vreme kada je kolor film već naveliko osvajao sedmu umetnost, da istakne crni humor, potisnutu seksualnost; prava noćna mora za uspavljivanje dece i odraslih. Kada je film pušten u bioskope, niko nije znao šta s njim - ni kritičari, niti gledaoci. Takav film nije bio do tada sniman, bilo je apsolutno nemoguće uklopiti ga u neki od Holivudskih klišea. Ispostavilo se da mu je to najveća mana, ali istovremeno i najveća vrednost  zbog koje se "The Night of the Hunter" još uvek visoko kotira.

Zaplet se zasniva na istoimenoj knjizi Davida Grubba iz 1953. i relativno je jednostavan: velečasni Harry Powell je masovni ubica, koji dolazi u standardnu američku palanku usred zabiti, kraj neke reke, gde zbari udovicu u nameri da otkrije gde se nalazi silna lova koju je njen muž (inače krimos) pre smrti sakrio. Što se sveštenik više uvlači u živote meštana, udovice i njene dece, to je užas koji se oko njega širi sve veći.

Pop se oženi udovicom, ali je vrlo brzo ubija i baca u reku; time daje za pravo deci koja sve vreme tvrde da je on Zlo. Potom sledi lov na decu koji traje celu noć, iz kuće u kuću, kroz celu selendru. Film se tu pretvara u bauhaus niz geometrijskih objekata kroz koje deca beže, dok kamera sve to tečno prati kao da iza njenog objektiva stoji sama reka.

"The Night of the Hunter" je postavio neke od osnovnih elemenata koje mora da ispoštuje svako ko se namerači da snimi odličan horor film bez mnogo efekata i za relativno male pare. Čuvene tetovaže "ljubav/mržnja" na šakama sveštenika-ubice (pa vi birajte koju ćete), umbra-et-imago igra svetlosti i senki, unjkavo-hrapav glas Lovca koji glumeći naivnost iz mraka vabi decu poput Zmije, pesma koju on iz senke peva zajedno sa komšinicom koja ga sve vreme drži na nišanu pokušavajući da zaštiti decu, isprepletenost Biblijskih motiva i bajki Braće Grim... sve to čini dihotomiju na kojoj režiser gradi film, palanački odnos crnog i još crnjeg u kome (izgleda) nema nevinih.

Početni neuspeh je naneo toliko jak udarac Laughtonu, da on više nikada nije snimio nijedan film posle ovog. Na sreću, jer je to samo doprinelo prašini koja se godinama potom dizala zbog i oko ovog filma, dodala mu na (opravdanom) značaju.

Inače, mnogi smatraju da je lik "prečasnog" Powella najbolja uloga koju je Robert Mitchum odglumio u celokupnoj svojoj karijeri.

S pravom.

Lovehate.

Choose a fist, then preach.

Choose another, and pray.

Sinister Hatebook or righteous Loveknife?

This is religion, your religion.

- Meagan Navarro: The Night Of The Hunter - An Underseen Southern Gothic Masterpiece (Bloody Disgusting, 13.11.2019)